Μερικές φορές με ρωτούνρωτώ, τι με οδηγεί ως επιχειρηματίας. Γιατί είμαι τόσο παθιασμένος με τις επιχειρήσεις;

Υπάρχουν πολλά πράγματα που ωθούν το επιχειρηματικό μου πνεύμα. Είναι οι αξίες μου, η προσωπικότητά μου και φυσικά οι εμπειρίες μου.

Αλλά πάνω απ ‘όλα είναι οι εμπειρίες μου ως παιδί.

Θέλετε να μάθετε περισσότερα;

Τι Με Καθοδηγεί Σαν Επιχειρηματία

Photo by Philipp Birmes from Pexels

Οι αξίες μου

Έχω ήδη συζητήσει τι σημαίνει επιχειρηματικότητα για μένα. Ένας επιχειρηματίας δεν είναι κάποιος που απλώς διευθύνει μια επιχείρηση ή κατέχει ένα κατάστημα. Είναι κάτι περισσότερο.

Μου αρέσει να αναλαμβάνω κινδύνους, ρίσκο,  όχι μεγάλο (εξακολουθώ να εργάζομαι σε αυτό το μέρος), αλλά συνεχώς παίρνω κάποιο ρίσκο.

Μου αρέσει να πειραματίζομαι, να επιλύω προβλήματα και να παρέχω λύσεις.

Μου αρέσει να μαθαίνω και να διαβάζω.

Θέλω να προσφέρω αξία στην κοινωνία και να συνεισφέρω.

Είμαι ακροατής, υπομονετικός, και μου αρέσει να βοηθάω.

Μου αρέσει να φέρνω αποτελέσματα για τους πελάτες μου γι ‘αυτό και εστιάζω σε αυτούς.

Προσπαθώ πάντα να βελτιώνομαι και να καινοτομώ, όσο το δυνατόν.

Δεν θα μπορούσα να δουλέψω για άλλους. Το δοκίμασα και απέτυχα οικτρά.

Όλες αυτές οι πεποιθήσεις οδηγούν το επιχειρηματικό μου πνεύμα, αλλά οι εμπειρίες μου ως παιδί έπαιξαν μεγαλύτερο ρόλο.

Η παιδική μου ηλικία

Θυμάμαι τους γονείς μου που αγωνίζονταν μέρα και νύχτα για να αναπτύξουν την επιχείρήση ένδυσης. Από ένα μικρό εργαστήριο πλεξίματος σε ένα μίνι εργοστάσιο σε ένα μεγάλο εργοστάσιο που απασχολούσε πάνω από 50 άτομα.

Θυμάμαι να συζητάω επιχειρήσεις με τον πατέρα μου καθώς οδηγούσε μεταξύ των ειδήσεων του ραδιοφώνου και των διαφημίσεων. Εξηγούδσε τα πάντα και ήμουν πρόθυμος να μάθω όλο και περισσότερα, έτσι συνέχιζα να κάνω ερωτήσεις. Αυτό εξάλλου κάνουν τα παιδιά ούτως ή άλλως!

Σε πολύ νεαρή ηλικία, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ εργοστάσια, γραμμές παραγωγής, διευθυντές, υποδιευθυνρτές και υπαλλήλους.

Επισκεφθήκαμε προμηθευτές, συνεργάτες, πρακτορεία, εργαστήρια και γραφεία. Συζητούσε και άκουγα, απορροφούσα πληροφορίες και με το γεγονός με εντυπωσίαζε.

Θυμάμαι τις ιστορίες του για το πώς ξεκίνησε στην ηλικία των 10 ετών, αναγκασμένος να φέρει χρήματα για την φτωχή οικογένειά του πουλώντας πράγματα στις υπαίθριες αγορές.

Θυμάμαι τα αδέλφια του πατέρα μου που είχαν τις δικές τους μικρές επιχειρήσεις.

Θυμάμαι τη ματέρα μου που μοιραζόταν απίστευτες ιστορίες για την παιδική της ηλικία και πώς ξεκίνησε ως υπάλληλος σε μια τεράστια κατασκευαστική εταιρεία. Και τι συνέβη όταν ήταν πρόθυμη να μάθει περισσότερα και η επόπτριά της την απέλυσε λόγω των φιλοδοξιών της.

Θυμάμαι τον παππού μου, τον πατέρα του πατέρα μου που ήταν ιδιοκτήτης καταστημάτων παιχνιδιών σε ένα μικρό χωριό.

Θυμάμαι φωτογραφίες του άλλου παππού μου, πατέρα της μητέρας μου, που ήταν έμπορος άνθρακα στο κέντρο της πόλης, και, δυστυχώς, πέθανε στην ηλικία των 45 ετών, λόγω του εργασιακού του περιβάλλοντος. Ήμουν μόλις 11 μηνών εκείνη την εποχή.

Θυμάμαι έναν θείο που κατασκεύαζε αθλητικά ρούχα και στολές.

Θυμάμαι φίλους και συνεργάτες των γονιών μου που είχαν τις δικές τους επιχειρήσεις.

Αυτή η λίστα είναι ατελείωτη, αυτός ήταν ο κύκλος μου, το περιβάλλον μου ως παιδί.

Ο Κυριότερος Παράγοντας

Παρόλο που αυτές οι εμπειρίες σημάδεψαν τη ζωή μου και διαμόρφωσαν την προσωπικότητά μου, οφείλεται σε μια άλλη μοναδική εμπειρία που είχα η θέλησή μου να γίνω επιχειρηματίας, μια για πάντα.

Ο παιδικός μου φίλος

Είχα έναν πολύ στενό φίλο όταν ήμουν 8 ετών. Ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι για μια δεκαετία. Από τότε, είμαστε ακόμα φίλοι, αλλά δεν βλέπουμε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ.

Ήμασταν στην ίδια τάξη και ήμασταν φίλοι και εκτός σχολείου.

Συζητούσαμε τα πάντα. Παιχνίδια, δραστηριότητες, σχολείο, ζωή.

Και μεγαλώσαμε μαζί.

Καθώς ωριμάσαμε οι συζητήσεις μας έγιναν πιο ενδιαφέρουσες και μακρόχρονες.

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι;

Είναι το φεγγάρι πραγματικό;

Ποιο είναι το νόημα της ζωής;

Η στιγμή που έκρινε το μέλλον

Και τότε, μια μέρα, συζητούσαμε τι θέλουμε να γίνουμε όταν τελικά γίνουμε ενήλικες. Ήταν στο λύκειο.

Περπατώντας στο δάσος, αναλύσαμε θέσεις εργασίας και επαγγέλματα.

Αυτό που μας αρέσει, αυτό που δεν μας αρέσει και συμφωνήσαμε σε όλα.

Τον θυμάμαι να λέει ότι δεν θέλει να αναγκαστεί να κάνει κάτι που δεν θέλει με κανένα τρόπο. Θα προτιμούσε να δουλεύει μόνος του και να αποτυγχάνει παρά να κάνει άλλους ανθρώπους πλούσιους.

Θέλω το πρόγραμμά μου, τις επιλογές μου, την ελευθερία μου, είπε με ενθουσιασμό.

Εκείνη τη στιγμή οραματίστηκα τον εαυτό μου ως επιχειρηματία. Ένα κοστούμι, μια γραβάτα, μια τσάντα.

Ήταν ο τρόπος που εξέφραζε τα συναισθήματά του, τον ενθουσιασμό του και το βλέμμα στα μάτια του.

Ήταν μια όμορφη σκηνή και τη θυμάμαι πάντα από καιρό σε καιρό.

Δεν θυμάμαι τις λεπτομέρειες αλλά το συνολικό συναίσθημα.

Ήθελα ήδη να γίνω επιχειρηματίας, αλλά εκείνη τη στιγμή ήμουν πλέον απόλυτα αποφασισμένος. Ήταν η πρώτη φορά που το συζήτησα με κάποιον και αυτή η στιγμή με έκανε να συνειδητοποιήσω τον σκοπό και το μέλλον μου.

Υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας ότι δεν θα αλλάξουμε ότι και να συνέβαινε.

Επίλογος

Τώρα, μετά από 30 περίπου χρόνια, κάνουμε και οι δύο ακόμα αυτό που αγαπάμε. Τηρήσαμε την υπόσχεσή μας στους εαυτούς μας.

Αλλά υπάρχουν περισσότερα στην ιστορία μου. Αυτή ήταν η πρώτη στιγμή καθόρισε το μέλλον μου, αλλά υπάρχει μια άλλη που συνέβη όχι πολύ καιρό πριν. Και ήταν απολύτως κρίσιμη για την καριέρα μου. Άλλαξε τα πάντα.

Θα αποκαλύψω και αυτή τη στιγμή, κάποτε!

Χρειάζεστε βοήθεια για να γίνετε επιτυχημένος επιχειρηματίας; Χρειάζεστε βοήθεια για να δημιουργήσετε υπέροχα προϊόντα και υπηρεσίες που το κοινό σας θα λατρέψει?

Αφήστε μας να σας βοηθήσουμε με τα ιδιωτικά μας εργαστήρια κατάρτισης!

Ακόμη ένα άρθρο τελείωσε, εδώ στην Υποστήριξη της Διαδικτυακής Αγοράς. Μέχρι την επόμενη φορά, να είστε όλοι καλ.α